Yazarlar

Aynı eleştiriyi şimdi Etyen Mahcupyan sivriltmiş ve genişletmiş; çok da iyi etmiş. Ey kendilerine AK Partili diyenler! (1 Aralık) çağrısının yaygın olarak okunması ve tartışılmasında büyük yarar var. Normalleşme, öyle sırf muhalefetin normalleşmesiyle olacak bir şey değil. İktidar ve özellikle iktidarın periferisi, tek lâf söyletmeme kararlısı militan sözcüleri, herkese bağırmayı marifet sayan kraldan fazla kralcıları, Tahir Elçi’nin öldürülmesinden giderek bu ders üzerinde ciddiyetle düşünmek zorunda.

1 Ekim 2014 tarihinde yürürlüğe giren Türkiye-AB Geri Kabul Anlaşması’na göre, bir üçüncü ülke vatandaşı, Türkiye üzerinden kaçak yollarla Avrupa’ya gider ve yakalanırsa, AB ülkeleri o kişiyi Türkiye’ye geri gönderebilecek. Türkiye de anlaşma gereği onu kabul edecek. Bu hükmün uygulanması için 3 yıllık bir geçiş dönemi öngörülüyordu. Ama Türkiye’nin gelecek Hazirandan itibaren geri kabulü uygulama taahhüdü karşılığında AB’ye vizesiz seyahat de gelecek Ekimde başlayacak.

Bir ev değil, başaşağı bir şehir burası.Şehir de değil belki,Yerin yedi kat dibindeŞehir büyüklüğünde bir müze. Ne bekçisi var ama, ne bakıcısı,Ne de ziyaretçisi.Bir karış...

Tetiği çeken elin pek de önemli olmadığını bilecek tecrübeye de sahibiz. Amaç iç savaş kışkırtıcılığı yapmak ve daha da öncelikli olarak Türkiye’yi yönetilemez kılmak. Bunu kimlerin istediği bir sır değil… Esad’la başlayan ilişkiler ve ortak çıkarlar ekseninin buna teşne olabileceğini biliyoruz. Aynı şekilde PKK’nın son stratejik kararının da aynı doğrultuda olduğu tüm bölge sakinleri için sıradan bir bilgi.

Tahir Elçi’yi hakkında açılan ve hedef gösterilmesine yol açan dava aracılığıyla herkesle birlikte tanıdım. Tutarlı ve istikrarlı bir Kürt aydını ve hukukçu olduğu aşikar. “Nasıl öldürüldüğümüz değil, nasıl yaşadığımız önemlidir.” demiş; yeni duydum, dört meshebin birliğini sembolize eden dört ayaklı minareyi de yeni farkettim. Teselli niyetine paylaşılan Ahmet Kaya’nın Diyarbakır Türküsü’ne de vesile oldu…Etkilendim…