Belli ki Suriye ve Irak Sünnileri bir devlet çatısı altında birleşecek. Hamisi ve sahipleri, Irak ve diğer Arap ülkeleri olacak. Benzer şekilde, Suriye’deki Nusayri Araplar da ayrı bir devlet olacak. Hamisi ve sahibinin İran olacağı aşikâr. Irak ve Suriye Kürtlerinin de birleşik bir devlet kurması uzak bir ihtimal değil. Peki, bu Kürt devletine kim hamilik ve sahiplik yapacak?
Peki Ruslar ve İranlılar PKK’nın sadece medyalarını mı taşeron olarak kullanıyor? Ortada hiçbir gerekçe yokken, seçimlerden sonra Kürt şehirlerinin yoksul mahallelerini niye ateşe verdi PKK?
Kürtlerin duymak istediği şey kardeşlik ve sevgi değil, eşitlik ve saygı... Salt kardeşlikten hiç söz etmemek daha iyi, çünkü bu haliyle Kürtlerde sadece sinirlilik yaratıyor.
“Gerçeği” kovmadan kendilerine yer açmaları mümkün değil galiba. “Doğru”yla açıklanabilecek hiçbir yanları yok. Gerçeği ters yüz ederek ancak varlıklarına alan açıyorlar.
Even though I sometimes criticize specific NYT journalists for what they write about Turkey, fundamentally the fault lies with the paper’s editors. It is they who have chosen to take sides in Turkey’s domestic politics, in what is nothing more than a fit of imperial pique with overtones of bigotry and orientalism.