Ülkeyi en iyi okuduğunu söylediğimiz AKP bile bir noktada eskimeye ve devletçi refleksler göstermeye başladığı anda yok olup gideceğini anlamış durumda. Bir parti “neden gençlerden oy alamıyoruz?” diye sormaya başlamışsa doğru yolda olduğunu göstermiş olur.
When the direct voice of Turkish society has emerged, especially in politics (the Democrat Party, Turgut Özal and the ANAP of the 1980s, now the AKP) but also in art (the arabesk musical style), observers both foreign and domestic, instead of trying to understand, have generally ended up condemning various aspects of a phenomenon that they clearly did not accept or comprehend.
Avrupa, 18. yy sonlarında bir kişilik bölünmesi yaşadı. Bu durum sanayi devriminin ardından, kendilerini alıkoyamadıkları emperyalist ve sömürgeci kötülüğün ruhlarında açtığı bir yarıktan kaynaklanıyordu kanımca.