Yazarlar

Gerçekliğin özüne dair bilgiye erişme şansımızın olmadığı garantidir ve herkesin gerçeğinin kendine ait olduğu da doğrudur, ama genelin, büyük çoğunluğun ortak bir karara vardığı durumlar, hayatı anlamada toplumsal gerçekliğin çok büyük bir öneme sahip olduğunu bize gösterir.

Yunanistan iktidar partisi Syriza, İspanya’daki manevi kardeşi Podemos ve Avrupa’daki radikal sol partilerin bakış açısından değerlendirmek çok da doğru değil. Troika’nın koşullarını, zengin AB’nin ya da bu zenginliği temsil eden Almanya’nın “tümü emekçi” Yunan halkına kemer sıktırması gibi yansıtmak ve sandıktan çıkan bu sonucu “devrim” gibi kutlamak somut gerçeklerle bağdaşmıyor.

Bir zihniyet kendi tükenişinin kıyısına geldiğinde siyasi parti olarak ortaya çıkmak ve yeniye kapı açmak çok avantajlı bir durumdur. AKP bunu yaptı… Tarihsel açıdan bakıldığında bardağı taşıran son damla oldu. Eski zihniyetin yapaylaşmış engelleyici kalıplarını kırdı, toplumsal enerji barajının kapaklarını açtı.

Hem Yunanistan, hem de AB çok zor ve sancılı bir yola girdi. İkinci Dünya Savaşının küllerinden ABD'nin Marshall yardımı ile çıkan Avrupa, kendi çocuklarının krizlerini çözmekte başarısız kalıyor. Bu ciddi bir liderlik eksikliğine işaret ediyor. Tıpkı Suriye meselesinde olduğu gibi. Türkiye'nin tüm bunlardan alacağı dersler var muhakkak.

Yüzde 60'lık Yunan tepkisi yaklaşık olarak şöyle özetlenebilir: "Çok paranızla bizim bütün hayatımızı alt üst edemezsiniz. Bizim kendimize özgü bir yaşam tarzımız, kültürümüz, toplumsal dengemiz, farklı bir ruhumuz var. Sizinkinden değişik bir çalışma tempomuz var. Onlarca yıldır, bu anlayışla yaşıyoruz. Biz size benzeyemeyiz. "