Yazarlar

Genelkurmay açıklamasına göre; PKK'liler askere saldırdı, asker de onlara karşılık verdi. HDP'liler ise, askerin bölgede planlı bir operasyon yaptığını anlatıyorlar. PKK'nin üslendiği bölgeye indirme yapmış ve çatışmayı kışkırtmışlardı.

Bütün dünyanın odaklandığı Obama-Castro görüşmesi basına kapalı oldu aslında. İki lider baş başa görüşmenin ardından kameralar önüne çıktı. Söze ilk başlayan Obama oldu ve ABD’nin 50 yıllık Kuba politikasında değişiklik yapma ihtiyacını hissettiğini söyledi ve ekledi: “Bugün burada Başkan Castro ile birlikte oturuyor olmamız tarihi bir olaydır.”

Neymiş efendim; "seçimler yaklaşırken AKP çatışma yaratmak, Erdoğan çözüm sürecini bozmak istiyor!" PKK'nın silahlarıyla şehirlerde, "bahar şenliği"nde ne işi var diyen soran yok. Böyle olunca haliyle tabii PKK'nın askerlerimizi kurşunlaması "hak" oluyor!

Demokratik siyaset ile AKP’nin geriletilemeyeceği düşüncesinin yaygınlaşması yeni arayışları beraberinde getirdi. Bir kısım muhalefet, hükümetin sokak eylemleriyle köşeye sıkıştırılabileceğini gördü. Ancak sokakta siyaset ile şiddet arasındaki çizgi kısa sürede belirsizleşti. Şiddet estetize edildi. Kimi şiddeti kendi temsilcisi saydığı gruplar tarafından yapıldığı için savundu, kimi şartların şiddeti zorunlu kıldığını öne sürdü ve kimi de sırf hükümete zarar verdiği için şiddeti hoş görür oldu.

Siyasi partilerin kendilerini ‘kurucu’ konumunda bulmaları genellikle kendi iradeleriyle olmaz. Her iktidar kendisine böyle bir rol atfetmekten hoşlanabilir. Ama belirleyici olan hemen her zaman söz konusu ülkenin geldiği tarihsel ve sosyolojik kırılma noktasıdır. Böyle anlarda genellikle tek bir idrak tüm toplumu kuşatır ve kabaca bakıldığında söz konusu idrak tek bir şey söyler: Geriye dönüş olmayabilir…