Türkiye’nin Rusya ile yeniden birlik ve ittifak yoluna girmesi olumlu. Rus uçağının düşürülmesi yanlıştı, Türk dış politikasının çok ciddi bir hatasıydı. Başlangıçtaki “komşularla sıfır sorun” söylemi, temelde olumlu bir söylemdi. Ancak işler planlanan şekilde gitmedi. Suriye ve Irak'ta iç savaş, Ermenistan’la iyi başlayan ilişkilere Azerbaycan engeli, İran'ın Suriye ve Irak üzerinde oluşturduğu etkili müdahale…
Batıyla gemileri yakmak
İsrail’le tırmanan gerginlik de bunlara eklenince, tablo iyice karıştı. Şimdi, kısmi bir iyiye gidişten söz etmek mümkün. Rusya, İran ve İsrail'le, düne göre daha iyiyiz.Batı’yla ilişkilere bakarsak: ABD ile, PYD konusunda, tamamen zıtlaşmış durumdayız.
Başkan adaylarından Hillary Clinton'un, PYD'ye silah vereceğini söylemesi, ayrışmanın boyutunu gösteriyor. AB ülkeleriyle zaten problemli bir noktada olan ilişkiler; OHAL ve geniş tutuklamalarla birlikte, daha da mesafeli bir hale geliyor. Evet, dış siyasetin karanlık koridorlarında, dengeler her an değişebiliyor, dostluklar düşmanlığa dönüşebiliyor. Tersi de mümkün: Yerinde çıkışlar, zamanlaması iyi ayarlanmış hamleler; başarılı sonuçlar verebiliyor.
Rusya ile ilişkilerin düzelmesinin ardından kazanılan inisiyatif, Cerablus harekatına imkan verdi. Türkiye, son günlerde, dünya politikasında, yeniden ilgi çeken, merak uyandıran bir pozisyona geldi.
Dış politikada gücün rolü
Dış politikada, gücünüzle, hedefleriniz arasında bir uyum olması şart.