Şiir ne yapar senin için
Bakarsın, koptuğun dala kondurur,
Aktığın damara döndürür seni…
Belleğini mum alevine tutup – orada,
Soğan mürekkebiyle yazılmış yazıları
Okumayı öğretebilir sana!
Yanağına fazla sokulduğun için,
Tenindeki ayva tüylerini gördüğün,
Ama yüzünü göremediğin
Güzeller güzeline, hem bir adım öteden,
Hem yıldızlar kadar uzak
Bir yerden bakmayı öğretebilir sana!
Körsen, kulaklarınla görmeyi,
Sağırsan, gözlerinle işitmeyi,
Hem kör, hem sağırsan,
Kanatlarının ucuyla
Ve dokunuşuyla tüylerinin
Hem görmeyi, hem işitmeyi
Öğretebilir sana.
Beden teknesini kızaklarından çözüp
Ruhunun denizine indirivermeyi…
Buranın hatırasını, öteki yanda,
Billur havuzların başında yad etmen için,
Denizden tuz götürmeyi hatırlatabilir sana,
Ateşten köz götürmeyi, dağarcığında!
Başka hiçbir mucize gösteremiyorsa,
En azından, yüzlerden ve tenlerden
Dağılan ışığı ve ıtırı,
Sulardan, rüzgârlardan, ağaçlardan,
Udlardan, neylerden ve dudaklardan
Dökülüp saçılan sesleri
Ve ekmeğin ya da şarabın tadını
Yastığının altında biriktirmeyi öğretir sana
Mezardaki yoksulluk günleri için!
Sana kendini öğretmez belki, ama
Kendine katlanmayı öğretebilir şiir.