GÜNÜN YAZILARI

Öyle malzeme birikiyor ki, yazı yazarken hazıra konuyorsun. Yaşadığın ülke desen… 24 saatine bakıp “Yazarım belki” diye sıraya koysan ömrün yetmez. Hemen kısa hikâyesini anlatayım: Gazeteye genç İskandinav meslektaşlar gelmişti de “Sizin bir günde yaşadıklarınızı, biz bir ayda, bazen bir yılda göremiyoruz” demişlerdi. Meslekî iltifattı herhalde, gülümsüyorlardı zira. Biraz da çekiniyorlardı belki bu ülkede “turist gazeteci” bile olmaktan.

İdeolojik, mezhebi ve etnik kimlik sorunlarının ve taleplerinin parlamento çatısı altında, insan hakları ölçüleriyle ve demokrasi yoluyla karşılanmasında Kılıçdaroğlu’nun bir araya getirdiği güçlerin yarattığı uzlaşma, Türkiye’yi yeni ve farkı bir dönemin beklediğine işaret ediyor. Bugün gördüğüm, Kılıçdaroğlu’na yönelik bir dip dalganın varlığı. Bunun da, artık her bakımdan nefes alamaz hale gelmiş Türkiye’de, hak edilmiş bir destek olduğunu düşünüyorum. Umarım yanılmam.

“Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık...” Enternasyonal marşının ünlü nakaratının ilk dizesi. O günün, 1870’lerin ve 80’lerin bilinciyle, sosyalist devrim son bir kavga. Bu da kazanılacak ve insanlık düze çıkacak. Hayır, bu, ancak bütün dünyada üretici güçlerin eşit ve çok ileri bir gelişmişlik düzeyine gelmesiyle ulaşılacak, “sosyalizmin ikinci aşaması” anlamında bir komünist toplum değil. Eugene Pottier (1871’de) bu sözcükleri kaleme aldığında, Marx “Gotha Programının Eleştirisi” (1875) çerçevesinde henüz sosyalizmi böyle aşamalandırmamış; bu ekstra sofistike teoriyi ortaya atmamış (ki bana göre, sınıfsız toplum için, ölme eşeğim ölme misali, ne kadar çok beklemek gerekeceğinin itirafı demek). Dolayısıyla şair hayli dar ve kısa vâdeli bir olayı kastediyor. Gerçekten tek bir büyük hamleyle bütün sorunların çözüleceğini hayal ediyor.

Mükemmel insan aile büyüğü (annesi diye okuyabilirsiniz) tamamen bunadığında kaç gün içinde ötenaziye karar verir? Mükemmel insan yılda kaç yeşil erik yer? Mükemmel insan paralarını küçükten büyüğe mi büyükten küçüğe mi sıralayıp ikiye katlar? Mükemmel insan hangi partiye oy verir?

Kuzey İrlanda’da, ayrılıp bağımsız İrlanda Cumhuriyeti ile birleşmek isteyen Katoliklerle Birleşik Krallık’ta kalmak isteyen Protestanlar arasında imzalanan ve Kuzey İrlanda’ya barışı getiren Hayırlı Cuma Anlaşması’nın 25. yılı. Geçmişte mezheplere bölünmüş mahalleleri ayıran yüksek duvarların üstüne artık barış sloganları yazılıyor, resimler çiziliyor. Fakat siyasi makamları ve toplumu mezheplere indirgeyen bu teorik barış, Kuzey İrlanda’ya tam anlamıyla huzur getiremedi. Barışı reddeden radikaller silahlı eylemlere devam ediyor, Katolikler ve Protestanlar ayrı okullara gidiyor, ayrı mahallelerde oturuyor. Fakat her şeye rağmen her iki kampı reddeden melezler, mezheplerden uzaklaşan gençler ve liberaller mahalleler arasında örülen uzun ve yüksek duvarlarda gedikler açıyor, her geçen sene daha da güçleniyor.