Yazarlar

Oturdukları yerden Erdoğan’la milliyetçilik yarıştırarak ve kimlik politikalarından uzaklaşıp gönüllerini muhafazakarlara açmakla yetinerek iktidarı kucağında bulmayı umut edenlerin hevesini kırmak istemem ama Türkiye daha belirsiz bir süre bu yasakçı, keyfi otoriter yönetime katlanmak zorunda kalabilir.

İnsanı “tanrı”ya en çok yaklaştıran sanat dalı sinema. Tamam, roman da karakter “yaratır”. Ama sinema o karakterlere et-kemik-mimik-replik de kazandırıyor. Filmin kötü kahramanlarını canlandıran oyuncuları “canlı canlı” sokakta görenlerin dövmeye, sövmeye yeltenmesi boşuna değil!

Bu dizinin 2008’de, 2009’da yapılması Türkiye’nin iklimini değiştirebilirdi. O yüzden bazılarına göre bu geç kalmış klişe bir çaba, ayrıca bugün için cesaret de gerektirmiyor. Çünkü başörtüsü meselesi zaten aşıldı, hatta tam tersine ayrımcılıklar yaşanıyor bugün. Evet belki, başörtülülere ayrımcılık siyaseten ve hukuken aşıldı ama aslında bu bir toplumsal uzlaşmanın, zihniyet dönüşümün sonucu olmadı, seküler kesim iktidarın mutlak gücü nedeniyle bunu kabul etmek zorunda kaldı ve zamanla buna alıştı. Ama uzun yıllar çok büyük bir heyecanla desteklediği bu ayrımcılıkla bugüne kadar yüzleşmedi.

Türkiye, ekonomi, siyaset ve toplumsal ilişkiler alanında zorlanıyor. “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” yapılandırılırken “denge ve denetim” mekanizmaları oluşturulmadı. “Yönetme kolaylığı” diye savunulan merkeziyetçi sistemin yürürlüğe girdiği dönemden bu yana ekonomi iyiye gitmedi. Dış politikada geleneksel diplomasinin yerine bireysel ilişkileri önceleyen bir anlayışa geçildi. İçeride kutuplaşma, dışarıda gerginlik...

Vadiye gelirken teknolojinin bütün nimetleri kullanılarak yapılan lüks yolculuk esnasında, özgürlüğün tadını çıkaran bir şarkı yayılmaktadır lüks arabadan. Fakat metruk doğada yalnız kalan kadın, en sıradan ihtiyaçlara hatta tek bir insana bile ulaşma imkanını kaybeder ki, bu modern özgürlüğün radikal biçimde yitimidir bir bakıma.