Yazarlar

Uzun, koyu kahverengi saçlara ve hüzünlü bir bakışa sahip Frankfurt’lu genç bir kadın, Seda Başay-Yıldız. Almanya’da asrın en büyük davalarından biri olan NSU davasında, Şimşek ailesinin avukatlığını yapan bu güçlü kadın, son birkaç aydır bir güvenlik skandalının göbeğinde yer alıyor. Hem Türk kamuoyu, hem de Alman kamuoyu ise bu skandala karşı ilgisiz.

Evet, her uygulayacakları yaptırımın onlar açısından da bir bedelinin olacağı muhakkak. Öte yandan, en ağır bedeli ödeyen taraf genelde biz oluyoruz.

Bu ülkeyi tanımak için onun içine karışmak gerektiğini ve bunun yolunun da doğunun trenlerinden geçtiğini düşündüm hep. Anadolu’nun insan felsefesi bu trenlerde kağıda geçirilebilir diye düşündüm. Adını koyamdığımız, açığa çıkaramadığımız ne varsa burada kendini belli edebilir hissine kapıldım. Bir anadolu etnografisi yapılmalı, başlık olarak da ‘Anadolu’nun yolculuğu’ konmalıydı belki.

Ekrem İmamoğlu’nun anlayıp uyguladığı, ona hücum edenlerin ise anlayamadığı şey şu: Seçim öfke saçarak değil, umut vererek kazanılır... Muharrem İnce bunu anlamış görünüyordu ve kampanyasının bir bölümünü öyle götürdü. Devamını getirememesinin nedeni, bu gerçeğin gerektirdiği tarzın ve üslubun ona “ait” olmamasıydı, “öğrenilmiş” olmasıydı. Ekrem İmamoğlu ise zaten kendinde mündemiç bir tarzı ve üslubu sergiliyor. O nedenle birincisi inandırıcı olamadı, ikincisi ise oluyor.

Bilincimizin dışındaki bir “objektif-mutlak gerçekliği” ya da “kendiliğinden şey” anlayışını temel aldığı için bu dünya görüşüne materyalizm deniyor; ama belirli bir sınıfın (ya da sınıflı toplum insanının) koordinat sisteminin merkezine kendisini oturtarak dünyayı algılayış biçimi olduğu için, aynı zamanda sübjektif idealisttir de. Olanı değil “olması gereken” şeyi görmeye, istemeye, bunun için çaba sarfetmeye dayanır.