İç siyasette, tek parti döneminin sona ermesi, nasıl bir hükümet tablosunun ortaya çıkacağının bilinmemesi; "siyasi belirsizlik tehlikesi olarak" önümüzde duruyor. Böylesine bir ortamda, PKK ile çatışmaya girilmesi; bir anda, siyasi dengeleri alt üst edebilir
Tuhaflık iki yönlü: İlki, muhalefet partilerinin adeta iktidardan kaçan bir görüntü sergilemeleridir. (...) İkincisi ve daha tuhafı, her bir muhalefet partisinin iktidar için bir diğerini işaret etmesi ve onunla kurulacak bir iktidarın ülke için daha hayırlı olacağını belirtmesidir.
Kürtler, Aleviler, başörtülüler, Ermeniler, gayrimüslimler… Bu ülkede yıllardır tek tip ideolojinin ve resmi eğitimin kurbanı oldular. Kemalist düşünce yapısı hiçbirine yaşam, düşünme, inanma, kısacası var olma hakkı tanımadı.
CHP ile koalisyon sadece ülke için değil, laik ve muhafazakâr kesimlerin kavgacı külhanları ve özellikle AKP ile CHP için de bir normalleşme olur. İsterse sadece bir ay sürsün, AKP’nin buna hazır olduğunu, güç paylaşmaktan çekinmediğini, bu toprakların kalıcı ve kurucu unsurlarından biri olduğunu ortaya koyar.
"Ortadoğu partisi olmak" öncelikle, Türkiye sınırların dışındaki Kürtlerin ve Kürtlerle yan yana barış içinde yaşayan diğer grupların sorumluluğunu da hissetmek anlamına geliyor.