Yazarlar

Müslüm Gürses ev halısı serilen sahneye, ayakkabı-kravat-mendil, hatta yakasındaki karanfili dâhil bembeyaz takımıyla çıkıyor. Bir tek çorabı uçuk pembe... Muhterem Abla beyaz çorabı renklilerle yıkamış anlaşılan. Kıyafeti, nikâhsız-düğünsüz “evliliği”nde giyemediği damatlık belki. Hani her konserini gençliğinde parasızlıktan alamadığı bembeyaz damatlığıyla, yapamadığı vur patlasın-çal oynasın düğüne çeviren Goran Biregovic misali.

Muhalefet partilerinin politik ve ideolojik farklılıklarını açığa çıkaramamaları, siyasi bir açmaza işaret ediyor. Çünkü muhalefetin halka umut vermek gibi bir mecburiyeti var, bunun için de konuşması gerekiyor. Verili koşullar ise konuşmayı güçleştiriyor.

Zaten bütün rakiplerin gardı düşmüş. O zaman bu riskli oyun niye? Trabzonspor risksiz bir şampiyonluk istiyorsa, eski normaline geri dönmelidir. Savunmanın öncelikli olduğu o ustalaştığı oyuna.

Annem Et Balık Kurumu kuyruğuna beni sokar sonra eve dönerdi. Saatlerce sıra gelmeyeceğini bildiğinden yanıma iki dilim sanayağ sürülmüş ekmek verirdi. Ekmeğin üstüne toz şeker serper sonra da beslenme çantama koyardı. Orada hem annemi hem de sıramı beklerdim. Beklemek de ne beklemek ama, bir de tüp meselesi vardı tabii. Ama o daha çok gece beklenen bir sıraydı. Beklemeyi bilen insanların yetiştiği bir dönemdi o dönem.

Yargılamada en temel sabitelerin yok olduğu, adeta pusulanın kaybedildiği böyle bir hukuk ortamında Adalet Bakanı Abdulhamit Gül’ün Cumhurbaşkanının AİHM ile ilgili sözlerini düzeltmemesi en hafifinden görevini ihmal anlamına gelir. Üstelik 10 Aralık İnsan Hakları günü münasebeti ile yaptığı bir konuşmada sayın Gül’ün Tayyip Erdoğan’ın insan haklarının teminatı olduğunu söyleyebilmesi görevini ihmalin ötesine geçtiğini göstermektedir.