Yazarlar

İyi-kötü, zengin-yoksul, zalimmazlum fark etmez, her insan doğup büyüdüğü, yaşadığı topraklara bağlıdır. Kültürüyle, çevresiyle, fiziksel görünüşüyle, orada şekillenmiştir. Ortalama bir insan, kendi büyüdüğü topraklara kayıtsız, duyarsız, ilgisiz kalamaz. Vatan sevgisini ölçen bir alet icat edilmediği için, kimin vatanını ne kadar sevdiğini bilmek mümkün değil. Ancak, gücü ve iktidarı elinde tutanlar, bazen, vatanseverliğin terazisi ellerinde dolaşırlar.

Ahlak lafta değil, hayatın içinde sınanarak ortaya çıkıyor. Aforizmalar, kimseyi erdemli yapmaya yetmiyor. Kültürel iktidar da siyaseten üniversitelere kayyım atayıp, kültür, sanat işleri yapsınlar diye birilerine bina vermekle kurulamıyor.

Ülkenin muhalefet partisi lideri, yıllardır iktidarın izlediği dış politikanın bir batak siyaseti olduğunu ve giderek daha fazla batmanın kaçınılmaz olduğunu söylüyor ve günün birinde dediği çıktığında da atılan o son adımı onaylıyor. A Haber’ciler muhalefet partisinin liderinin “büyük bir çelişki içinde” olduğunu söylerlerken hiç de haksız değiller.

Zamanla, eski kahramanlar gözümüzün önünde zavallı insanlara dönüşüyor. Esas olanın “ben kahramanım” diye bağıranlar olmadığını, sıradan insanların oynadıkları rollerin hayatlarımızdaki önemini anlıyoruz. Bir de detayların ne kadar rengarenk olduğunu, renklerin nasıl da birbirine karıştığını...

2008’de Microsoft’taki görevinden ayrılan ve tüm zamanını Vakfın çalışmalarına adayan Bill Gates’in aklını ve kaynaklarını inandığı amaca adaması hem etkileyici hem de ilham verici. Bence bu hikâyenin en altı çizilecek yönü Gates’in yaptığı sosyal yardımları bağış yapmanın ötesine geçip sorunlara gerçek ve kalıcı çözümler üretmek adına profesyonel bir şekilde ele alması.