Amedspor’un tek yanlı oyunu, sahaya su ve yabancı madde atan kimi taraftarların düzeyine “şıp” diye kalıp gibi uygun düşüyordu. Maça ve sahaya bu kötülüğü yapan kimi taraftarın, iyi, bütünlüklü ve kazanmayı hedefleyen güzel oyun, umurunda değil. Neredeyse “vur, kır, parçala, bu maçı al” vandallığıyla özetlenebilecek vasatta ve sefillikte, ilkel bir ego tatmini onlar için yeterlidir. Bütün maç boyunca derdi kendi takımını desteklemek olan o esas ve kesinlikle Amedsporlu olan taraftara bu oyun ve akıl hiç yakışmıyor.
Belli ki Servet Çetin, Erzurumspor’u doğru dürüst analiz etmemiş; eğer analiz doğru veriler ile yorumlansaydı, Erzurumspor’un en zayıf yanının alan hakimiyeti olduğunu görür ve özellikle de bloklar arası boşlukları fark ederek, o boşlukları değerlendirmek üzere hücum planını kurgulardı. Erzurumspor bitişik oynayan bir takım değil, birinci bölgesi ile ikinci bölgesi arasında derin boşluklar oluşturan bir tedbirsizliğe sahip. Amedspor o boşlukları esas alan bir taktik planlama yapma zahmetine girişseydi, bu maç asla bu sonuçla bitmezdi.
Ama kolay olan tercih edildi. Düz, doğrudan ve akıl istemeyen yol; topu kenara taşı ve ceza sahasına kes, maç boyunca Amedspor bunu 35 kez yaptı. 35 kez top ortaya hedef gözetilmeden kesildi. Ve her seferinde Erzurumspor defansı bu topları leblebi gibi topladı. Çoğunu da kontra olarak kullanmayı başardı.
“Vur ceza sahasına uzun boylu Keita kafayı basar”
Bu tablo ve yaklaşım futbol oyununun esasına, temeline ve özüne aykırıdır. Her hücum sonlandırılmak içindir. Ya gol olur ve sevinirsin ya da top bir biçimde auta gider ve geri dönmek için zaman kazanırsın. Ama bu iki hareketi elde etmenin de biricik yolu var; o da rakip saldırdığın yönde tedbir almış ise, o topa amaçsız vurmak yerine, geriye dönersin, yana dönersin, önce göbeği değerlendirirsin, olmadıysa öteki kanadı denersin.
Maç boyunca Amedspor kenara taşıdığı bütün toplara aynı muameleyi yaptı. Vur ceza sahasına uzun boylu Keita kafayı basar. Bu acizlik neticesidir. Bu plansızlıktır. Bu taktik çalışamamaktır.
Bu maçın benim için özel hikayesi
Futbol oyunu temelde alan geçmek ya da kat etmek oyunudur ve eğer rakip sana boş alan bırakıyorsa bunu kullanırsın. Yok rakip boş alan bırakmıyorsa alan üretmek üzere aldatıcı taktikler geliştirirsin. Amedspor bu konuda çok yetersiz ve verimsiz. O kırmızı görmüş boğa gibi bir an önce ceza sahasına ulaşmak istiyor. Ve tabii bunda da başarılı olamıyor. Normalde bir şoför eğer yol kapalı ise alternatif yollar arar ama Amedspor’da istikamet hep tek yönlüdür.
Bu maç benim için çok özel bir hikâyeye sahipti. 1978 yılında Erzurum otogarında Kars’a gitmeye çalışırken, sanırım üstümdeki yeşil parkadan olsa gerek, tespit edilmiş ve eşek sudan gelene kadar dövülmüştüm. Öyle ki, öldüm diye beni kenara bırakmışlar ve sonradan hastanede gözlerimi açmıştım. Erzurumspor’u yenmek bir parça teskin edecekti beni ama Servet Çetin tek yanlı oyunu ile elimden bu sevincimi aldı. Erzurumspor 2- Amedspor 1.