Hadi Uluengin’in sözettiği konu malum ama benim itirazım, vurgusuna: barış gibi insani bir talep, “akademik” sıfatıyla adlandırılamaz… Akademisyenler söz konusu olduğunda öyle anılsa da, bunun; mesela, aynı barışı şoförler talep ettiğinde, araç kullanma veya seyir özgürlüğü olarak veya manavlar söz konusu olduğunda, sebze meyve ticareti özgürlüğü diye adlandırılamayacağı gibi…
Akademisyenler bırakalım, fikir ve kanaat özgürlüğünü veya toplumu aydınlatma vazifesini, toplumu oluşturan insanların çoğu gibi aşama hakkını savunmuşlardır o kadar. Yoksa onların bilimsel bilgi üretme ve bilgiyi başta öğrencileri topluma benimsetme temel işlevleri değildir sözkonusu olan. Tüm canlıların temel dürtüsü, yaşamayı ve yaşatmayı savunmuşlardır o kadar…
PKK’ya gelince, PKK; kendi dışındaki 3. şahısların sorumluluğunu üstlenme konumunda bir yapı değildir. Oysa imzacılar ve hepimiz, Türkiye Cumhuriyeti devletine vatandaşlık bağıyla bağlıyız ve sosyal-siyasal taleplerimizi talep edecek ondan daha meşru ve uygun bir merci yok. Onun da siyasal angajmanlarla bağlı olduğu Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği gibi kurumlar olabilir ama PKK, sadece yasadışı olduğu için değil, muhatap kabul etmemizin yaptırım açısından anlamı olmayacağından konu dışıdır.
