Yazarlar

Toplanıp biriktirilen nesneler, yazılı seyahat anlatıları, bilimsel çizimler… hepsi, Batı’daki gelişmelerin koloniler üzerindeki dolaysız, fiziksel etkisini temsil ediyordu. Bu etkiyi olumlamak suretiyle, derinleşen bir hayal kırıklığı çağında bile, hükümetlerin sömürgeciliğin sürdürülmesine kamusal destek bulmasına yardımcı oldular.

Cumhurbaşkanı Erdoğan yeni bir reform sürecine girildiğini muştularken, yapılacağını belirttiği reformlar ile önceki tercihleri arasında bir bağlantı kurmamaya özen gösteriyor, bunu değişen koşulların doğal bir sonucu olarak lanse ediyor. Daha açık bir ifadeyle Erdoğan; yakın geçmişte izlediği siyasetlere eleştirel bakmıyor, onların yanlış olduğuna ilişkin bir imada bile bulunmuyor.

Kürt sorunu konusunda hazırladığı raporları, Kürtlerin duygularını, tepkilerini paylaşıyor. Bazı eleştirilerini aktarıyorum: İhvan’dan çok İhvancılık yaptık. “Ben de çözüm için PKK ile Öcalan ile masaya oturulması gerektiğini söyleyenlerden biriydim (...) Oslo görüşmeleri doğru bir temastı (...) Oslo, FETÖ unsurları tarafından deşifre edildi.” “Genlerimize işlemiş Kürt karşıtı zihniyet, (Salih) Müslüm’le daha yakın, daha samimi ilişki kurmamıza engel oldu.

Tükürürüm. Hazreti İsa resimleri putperestliktir. Bizim Tevrat’ımızda, yabancı inanç ve ibadetlerden uzak durmak yazılıdır.

Oturdukları yerden Erdoğan’la milliyetçilik yarıştırarak ve kimlik politikalarından uzaklaşıp gönüllerini muhafazakarlara açmakla yetinerek iktidarı kucağında bulmayı umut edenlerin hevesini kırmak istemem ama Türkiye daha belirsiz bir süre bu yasakçı, keyfi otoriter yönetime katlanmak zorunda kalabilir.