Yazarlar

Kanıyla pusulaya mühür vuranlar, daha sert dönemlerde bile görülmemiş sayıda posterler, abartılan oy rakamları... Esed rejimi sanki herkese meydan okurcasına, “Evet yalan söylüyorum ve bunu bildiğinizi biliyorum, ama inanıyor gibi görünmek zorundasınız. Beni olduğum gibi kabul etmek zorundasınız, başka seçeneğiniz yok” diyor. Suriye’de geçen Mayıs ayında başkanlık seçimi etrafında yaşanan birçok ayrıntı, karanlık seksenler ve doksanlara geri dönüş gibi görünüyor.

Artık seçim istemenin (bile) komploculukla eş tutulduğu bir vasattayız. İktidar ve yandaşları bir süredir siyasi parti siyasetinin meşruiyetini dahi tartışma konusu yapabiliyor. Çok sevdikleri kelimeyle söylersek, “algı yaratmaya” sokakta her türlü ifade açıklamasının fenalıklarını anlatarak başlamışlardı, şimdi buraya geldik. Kanımca bu sürecin bir karar ânı var ve o an ne Gezi, ne 17-25 Aralık ne de 15 Temmuz. Karar ânı ilk ikisinden sonraya, üçüncüden önceye tekabül ediyor: ‘Yerli ve millî’ ilanı…

MİT Müsteşarı Emre Taner, 2005’te Başbakan Erdoğan’a PKK’nin dağdan tümüyle indirilmesi için örgüt ile doğrudan teması öngören bir proje sunar. Erdoğan, projeye sıcak bakar. Taner önce Bakanlar Kurulu’na, ardından Cumhurbaşkanı Sezer’e çözüm için izlenecek stratejinin detaylarını anlatır. Bakanlar Kurulu’ndan da -bilhassa Başbakan yardımcısı ve Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’den- Cumhurbaşkanı’ndan da tam destek alır. Sezer “Sonuna kadar gidelim” der.

Ehli demek evcil, muti, ehlileştirilmiş demektir. Ehli tarihçi dediğimde ise birilerince ehlileştirilmiş ve verilen emirlere itaat etmeyi bilmiş olanı kast ediyorum. Bunun sonucu da tarihçinin ister mensubiyeti sebebiyle isterse şan, şöhret, mevki, para ve benzeri saiklerle taraflı, yanlı tarih yazmasıdır, tarih anlatmasıdır.

ABD, YPG ile olan işbirliğini giderek güçlendiriyor. Suriye’de özerk bir Kürt varlığını kabul ettirmek noktasında ısrarcı görünüyor. Türkiye ise, bunu ülkenin güvenliği açısından bir tehdit olarak kabul ediyor. Doğu Akdeniz’de, ABD, Türkiye’nin karşısında oluşan cepheye yakın.