GÜNÜN YAZILARI

Benim baba tarafım Polonya’dan gelmiştir. Dedem 1897’de Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun bir vatandaşı olarak Krakow’da doğmuş, Birinci Dünya Savaşı’nda çarpıştıktan sonra Viyana Üniversitesi’nde okumuş, Berlin’de mühendis olarak ilk işine girmiş ve 1925 Nisan’ında evlendikten hemen sonra Türkiye’ye göçmüş. Kalıcı olmasını düşünmüyorlarmış bu göçün, bir yıl çalıştıktan sonra geri döneceklermiş, ama iş uzamış ve Naziler’in Polonya’yı işgal etmesiyle beraber geri dönülecek yer kalmamış, göç mecburen kalıcılaşmış. Anlatacağım göç dedeminki değil ama. Kardeşininki.

Ses kaydını elbette doğrudan buraya yazmayacağım ancak o ses kaydını dinleyeli bir hafta olmasına, düşüncemin merkezinde bu ses kaydı vardı. Zira seçim, Türkiye seçmeninin ideolojik tutumu konuşulurken merkezde bir yerde hep din vardı. Siyaseti bir kenara bırakmak kolay da inanan bir insan olarak gözlerinizin önünde dinin, siyaset gibi neredeyse hiçbir sabitesi olmayan bir kurum tarafından parça parça tüketilmesine şahit olmak gerçekten çok ağır. En azından ben ve benim gibi bir azınlık için.

İlk tur seçim sonuçları milliyetçiliği bir anda kıymetli hale getirdi. Kim daha milliyetçi olabilirse nihai zafer de onun olacakmış kanaati güçlendi. Birleşik bir milliyetçi partinin ülkenin en büyük partisi olabileceği öngörüleri dolanmaya başladı. Görünen o ki toplumun önemli bir bölümü de milliyetçiliğin kendi doğasına ne denli uygun olduğunu yeniden keşfetti…Beş yıl kadar önce Karar gazetesinde bu konuda bir yazı yazmışım… Okuyucularımdan biri hatırlattı. Tarihi 2 Mart 2018. Okudum, hoşuma gitti…

Ak Parti’nin %35’e düşen oylarına karşılık Erdoğan 49’u aştı. Belli ki partisinden uzaklaşanlar ittifakın dışına gitmediler ve Erdoğan’ı Kılıçdaroğlu’na tercih ettiler. Bu bize, “Kararsız”ların tercihini doğru çözümleyemedikçe sonuçları da anlamlandırmanın mümkün olamayacağını gösteriyor. Çünkü onlar belirleyici oldu. Tartıştığımız konu, Kılıçdaroğlu’na gideceği umulan %4-5’in neden ona değil Erdoğan’a gittiğidir.

Ne bu bayram ne de bayramla özdeşleşen “Dağ başını duman almış” diye başlayan Gençlik Marşı Türkiye Cumhuriyeti icadıdır. Bayram Osmanlı İttihadcıları iktidarından kalmadır. Özünde gençleri savaş için her daim dinç tutmak maksadıyla spora yönlendirme amacı taşır. Başlangıçta İdman Bayramı olan ismi İdman Şenlikleri, Mektepliler Bayramı (1924), Mektepler Bayramı (1931), Jimnastik Şenlikleri ve nihayet 1938’te Gençlik ve Spor Bayramı şeklinde değişmiştir. Bu bayrama “Atatürk’ü anma” ibaresinin eklenmesiyse yine 12 Eylül darbecilerinin işidir. Bu 17 Mart 1981 tarihinde gerçekleşir.