Yazarlar

Çocuk kalmayı ve babanın kendisini yönlendirmesini tercih eden çocuklarla, onları çocuk bırakmayı ve kendisine bağımlı kılmayı amaçlayan bir babanın ‘mutlu birlikteliğinin’ parçasıyız. Çocuğun bu şartlarda büyümesi zordur. Ne kendisi ister ne de babası. Büyümek için babanın sembolik olarak öldürülmesi gerekir... Ama bu da bize yakışmaz.

Muhalefetin üniversite özerkliği, evrensel hukukun kurallarına uymak, insan haklarını dikkate almak gibi uyarıları, demokrasi temelinde ilerliyor. Bu konuların tamamında Cumhur İttifakı’nın bir yanda Millet İttifakı’nın diğer yanda saf tuttuğunu ve yeni cepheleşmenin bu şekilde oluşmaya başladığını söyleyebiliriz.

Eğer bir haber linkini paylaşmak terör örgütü propagandası oluyorsa, Karayılan’ın Kandil’deki basın toplantısını ana haberlerde uzun uzun göstermek; Öcalan’ın Nevruz mitinglerindeki mektuplarını canlı olarak yayımlamak; Dolmabahçe Zirvesi’nde Öcalan’ın çağrısının okumak ve TRT’de canlı yayımlamak; nihayet Öcalan’ın HDP’ye tarafsız kalma mektubunu gece yarısı son dakika gelişmesi olarak haber yapmak ne oluyor acaba?

Hak savunuculuğunda kendine benzemeyenin (de) hakkını savunma eşiğini aşabilenlerin parmakla gösterildiği bir ülkede o bambaşka bir mertebeye ulaştı: Kendine benzemeyenin hakkını savunurken hissettiği tatmin duygusunun, kendine benzeyenin hakkını savunurken hissettiği tatmin duygusundan bile fazla olma mertebesi… Gergerlioğlu’nun asıl suçu, şimdi iktidarda olan eski arkadaşlarının önüne koyduğu bu ölçünün yarattığı tahammülfersâ rahatsızlık duygusu.

Kırmızı çizgileri, tabuları, “devlet politikaları”nı aşa aşa gelen siyaset döndü dolaştı devlete sığındı. Üstelik bütün bu süreci sürükleyen aktörü de içine alarak, asimile ederek. Sivil siyasetle başlayan kariyer, “yerli ve milli” bir devlet yasakçılığına evrildi.