Yazarlar

“Kaz Dağları bölge insanının, bitkilerin, hayvanların, meraların, tarım alanlarının ve en önemlisi su kaynaklarının sigortasıdır. Bölgeden çıkacak olan cevheri siyanür havuzlarında işleyecekler. Kirlenme kaçınılmazdır.”

Avrupa’da iki savaş arasındaki dönemin önde gelen isimleri ve ünvanları bunlar işte: Krallar, prensler, naipler, mareşaller, amiraller, generaller (paşalar), tek tük albaylar. Horthy (yukarıda sağda), Pilsudski (ortada), Antonescu (solda). İkinci sırada, soldan sağa I. Alexander, II. Karol, II. Alfonso. Şu insanlık nelerden geçmiş; suratlarını böyle yanyana görünce daha iyi anlıyoruz.

AK Parti “özsel olarak ‘yanlış’” olduğu için ondan herhangi bir olumluluk sâdır olamazdı... Böyle dediler ve AK Parti’nin başlangıç yıllarının “yanlış”ların yanı sıra “doğru”ları da içerdiğini savunanlara dünyayı dar ettiler. Şimdi “yeni AK Parti”yle tanıştıktan sonra ise iki AK Parti arasındaki “fark”ı vurgulamalara, partiyi terk edip yeni parti kurmaya girişenleri övmelere doyamıyorlar.

Tek tük de olsa kimileri geleceği görüyor sanki: yaklaşan Büyük Savaşı ve sonrasını; 1918-1939 arasında büyük totalitarizmlerin yükselişini; emperyalizmlerin hegemonya mücadelesini. Rilke beni duyacak bir Melek var mı diye soruyor. Yeats “korkunç bir güzelliğin doğuşu”ndan irkiliyor. Geride bıraktığımız asrın büyük orkestra şeflerinden Leonard Bernstein, Gustav Mahler’i de bu bağlama oturtuyor.

CHP’ye yakın entelektüeller ve partinin şehirli, eğitimli çekirdek tabanı, geniş ve kalıcı ittifaklar kurmak için gerekli esnekliğe imkan vermeyen bir katılık içinde. Çünkü özellikle seküler orta sınıf daha geniş kitlelerle ittifak kurmaya ihtiyaç duyacak kadar gündelik hayatında bir sorun yaşamıyor. Ülkedeki hak ihlalleri, eksik demokrasi sorunları hala uzaklarda, tweet atılarak tepki gösterilebilecek mesafede olup bitiyor.