ABD Federal Yüksek Mahkemesi, 1949'da ifade özgürlüğüne dair anıtsal bir karar verir. Olay kısaca şudur: Peder Terminiello, Chiago’da 800 kişilik bir topluluk önünde bir konuşma yapar. Komünistleri ve kendi ifadesiyle “Siyonist Yahudileri” sert bir dille eleştirir. Bir grup bu konuşmayı protesto eder, olaylar çıkar ve Peder “her türlü huzur bozma”yı yasaklayan bir yasaya muhalefetten tutuklanır.
Davayı gören mahkeme, “toplumu öfkeye sevk eden, çekişmeye sebep olan, huzursuzluk hali meydana getiren veya karmaşa yaratan” herhangi bir yanlış davranışın yasayı ihlal etmek manasına geldiği konusunda jüriyi bilgilendirir. Peder, bu bilgilendirmeye itiraz etmez, ancak kendi davranışına uygulanan yasanın Federal Anayasa gereğince sahip olduğu özgür ifade hakkını ihlal ettiğini savunur. Peder, genel bir jüri kararıyla mahkûm edilir. İstinaf Mahkemesi ve Eyalet Yüksek Mahkemesi mahkûmiyeti onayınca Terminiello, ABD Federal Yüksek Mahkemesi’ne başvurur.
Özgür ifade ve totalitarizm
Peder aleyhine verilen kararı bozan Yüksek Mahkeme çarpıcı bir değerlendirme yapar: "Toplumumuzdaki sivil ve siyasi kurumların yaşaması, serbest tartışmaya bağlıdır… Hükümetin halk iradesine duyarlılığının devamı ve barışçıl değişikliklerin gerçekleştirilmesi ancak serbest müzakere ve özgür fikir alışverişi sayesinde mümkündür. Dolayısıyla özgürce konuşma, fikir ve programların çeşitliliğini artırma hakkı, bizi totaliter rejimlerden ayıran temel farklardan biridir."
Mahkeme'ye göre özgür ifadenin bir işlevi da tartışmaya yol açmaktır. Tartışmada serdedilen fikirler sert olabilir. Zaten bir ifade "huzursuzluk haline sebep olduğunda, bulunulan şartlardan hoşnutsuzluk yarattığında ve hatta halkı öfkeye sevk ettiğinde, gerçekten de yüce amacına en iyi şekilde hizmet etmiş", işe yaramış olur. "İfade, çok zaman, tahrik edici ve meydan okuyucudur. Önyargılara hücum edebilir ve bir fikrin kabulü yönünde propaganda yaptığında muazzam denecek ölçüde sarsıcı ve tedirgin edici etkilere sahiptir."