Pek spekülatif bir 50+1 yazısı: Erdoğan zemini yumuşatmak için ‘imkânsız’ı istedi, şimdi ‘mümkün’ü telaffuz edecek
Erdoğan, yalnız Bahçeli’nin değil muhalefetin de ‘hayır’ diyeceğini bildiği halde neden “50+1’i terk edelim” dedi? Çare olarak yüzde 30-35’le seçilmiş başkan modelini öneriyor ama o da biliyor ki bu oranlarla başkanlık sistemi olmaz; gerçekçi değil, kimse kabul etmez ve asla uygulanamaz. Dünyadaki başkanlık sistemlerinin hiçbirinde böyle bir seçim sistemi yok. O zaman da akla şu soru geliyor: Acaba sırada Erdoğan’ın muhalefetin de kabul edebileceği ‘gerçekçi’ önerisi ya da önerileri mi var ve onlar neler?
Neden bu kadar çok sayıda Yahudi İsrail’in Gazze’deki savaşını kınıyor?
İsrail gerçekten de Siyonist bir devlet. Bu devleti Yahudi olarak adlandırmak sadece kafa karışıklığı yaratır çünkü bu şekilde tanımlamak zor. İsrail, binlerce yıldır gelişen Yahudilikten çok 19. yüzyıl sonlarında şekillenen Avrupa etnik milliyetçiliğini bünyesinde barındırıyor. Başlangıçtan itibaren Siyonistler, Yahudileri ve Yahudiliği küçümsediler, çünkü yeni bir tür yetiştirmeyi hedeflediler: cesur İbrani savaşçı çiftçi. En çılgın hayallerinin bile ötesinde başarılı oldular. İsrail harekete geçmiş bir toplum ve dehşetli bir yüksek-teknoloji savaş makinesi inşa etti. İsrail toplumu istikrarlı bir şekilde sağa doğru kaydıkça, ABD'deki beyaz ırk üstünlüğünü savunanlar gibi dünya çapında antisemitistlerin de dahil olduğu aşırı sağcıların ve ırkçıların desteğini pekiştirdi.
Aşırı sağcılar nasıl İsrailci oldu?
Batılı aşırı sağcı denince aklımıza dazlak kafalı, Nazi bayraklı, Hitler selamı veren sinirli adamlar geliyor. Onların Yahudileri sevmediğini anlamak için konuşmalarına bile gerek yok. Ama artık bu epeyce demode bir aşırı sağcı karikatürü. Çünkü dazlak kafalı aşırı sağcılar gitti yerine İsrail bayraklı aşırı sağcılar geldi.
Değişim ve kısırdöngü
CHP’nin kaçak güreşmeyecek, gerektiğinde tabanı karşısına alacak ve değişmediği takdirde ilelebet kaybetmeye mahkûm olduklarını tabanın yüzüne söyleyecek bir yönetime ihtiyacı var CHP’nin. Lakin Özel ve ekibinin, hâlihazırda, böyle bir ihtiyacı karşıladıkları söylenemez.
- Advertisement -
Yeni bir kitabım var: İsyan Günleri-68
Hepimiz kendi kahramanlarımızın, kaybettiklerimizin acısını bastırarak, yola devam edebileceğimizi sandık. 68’de başka bir dünya ve başka bir Türkiye vardı. Hayallerimizin gerçekleşeceğine inandıran bir ortam vardı. Dünyanın dört bir yanından devrim haberleri geliyordu. Bize de uğrar diye düşünmüştük. Kimimiz Che Guavera’nın yoluyla, kimimiz Mao, kimimiz Lenin diyerek devrimin yolunu çiziyorduk. Umudumuzu besleyecek bir ortam vardı. Bugünden baktığımızda bütün bu heyecanın, o günün havasıyla beslendiğini, zaman zaman gerçeklerden koparak bambaşka bir dünya yarattığımızı görebiliyorum.