Çeviriler

Navalny, yıllarca zulme uğramasına rağmen sonuna kadar meydan okumaya ve sürekli olarak nüktedan olmaya devam etti. O ve ben yıllar boyunca Putin ve rejiminin temel doğası hakkında tartıştık: o onların "dolandırıcı ve hırsız" olduğunu söyledi; ben ise katil ve terörist olduklarını söyledim. Komadan çıktıktan sonra ona sonunda onların katil olduğuna ikna olup olmadığını sordum. “Hayır” dedi. Onlar servetlerini korumak için öldürüyorlar. Temelde sadece açgözlüler. Onlara fazla değer veriyordu. Aslında onlar sadece birer katildi.

Yazar ve yönetmenler uzun zamandır, rehavete kapılmış Amerikalılar konusunda uyarı niteliği taşıyacak, büyük savaşlara dair alternatif tarihler geliştiriyor. iPhone'larımızdan Tesla'larımıza kadar tüm teknolojimizin aynı anda çalışmayı durdurması halinde bu ülkenin içine düşeceği kaosu canlı bir şekilde tasvir eden Dünyayı Ardında Bırak filmi zekice ya da belki de kaçamak bir şekilde, bu dehşet verici kesintinin arkasında kimin ya da neyin olduğunu belirtmez. Mesela Çin’in Tayvan’ı istilasını ele alalım. Amerikan savaş gemileri Tayvan Boğazı'na doğru yola çıkmadan Wall Street panik moduna girerdi. Hisse senetleri %20 düşerdi. Apple %50 düşerdi (çünkü donanımının büyük bir kısmı hala Çin'de üretiliyor); Nvidia da öyle (çünkü çiplerinin büyük bir kısmı Tayvan'da üretiliyor). Her krizde olduğu gibi dolar uluslararası piyasalarda yükselişe geçer, fakat yurtiçinde de genel bir banka kaçışı yaşanabilir ve insanlar ATM'lerde sıraya girebilirdi. Tüm bunlar size tuhaf ya da fantastik gelebilir. Ancak 7 Aralık 1941'de Pearl Harbor'da başlayan olağanüstü küresel çalkantıdan çok daha uçuk değil.

Guardian’dan Nesrine Malik yazdı: Anglo-Amerikan siyasi zümre için Gazze, bir meşruiyet krizinin ifadesi haline geldi. İsrail'in saldırganlığına karşı gereken tepkiyi vermedeki yetersizlik Gazze'den çok daha fazlasıyla ilgilidir. Gazze'de yaşanan olaylar bütün bir siyaset modelinin ve bu modelin temelini oluşturan varsayımlardaki kusurları ortaya çıkarmıştır. Eğer liberalizm etik ve istikrara dayalı bir yönetim biçimi sunamıyorsa, o zaman ne işe yaramaktadır?

Elif Şafak, Bit Palas’ın Mine Kırıkkanat’ın bir romanından intihal olduğuyla ilgili tartışmalı mahkeme kararının ardından yazdı: “Bazen anavatanım Türkiye'ye ve onun yazar ve şairlerine kötü davranmasına ve onları incitmesine kızıyorum. Bir yazar olarak sevgiyle ve özenle kurguladığınız, hayali bir kurgu dünyası inşa ettiğiniz her kitap, şu ya da bu grup tarafından kolayca hedef gösterilebiliyor, iftiraya uğrayabiliyor ve yetkililer tarafından dava edilebiliyor. Ruhumun tekrar tekrar ezilmesinden yoruldum. Sadece bir yazar olduğum için fanatikler, bağnazlar ve aşırı milliyetçiler tarafından saldırıya uğramaktan, damgalanmaktan ve etiketlenmekten yoruldum. Fakat kendimi çok kötü ve umutsuz hissettiğimde, Marzia'yı düşünüyorum.”

İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün 1993-2022 yıllarında arasında yöneticiliği yapan, Princeton Üniversitesi’nden Kenneth Roth Guardian’a yazdı: İsrailli yetkililer “Birileri bizi soykırımla suçlamaya nasıl cüret eder?” diyordu. Ne de olsa İsrail Holokost'tan sonra Yahudi halkını soykırımdan korumak için kurulmuştu. Oysa İsrail'in geçmişi ne olursa olsun, meşru müdafaa iddiası ne olursa olsun, Hamas'la savaşmak için seçilen araçlar yine de soykırımcı nitelikte olabilmektedir. Mahkeme, Filistinli sivillerin mahkemenin korumasına ihtiyaç duyduğunu kabul etmek için bu iddiada fazlasıyla haklılık payı buldu. Mahkemenin kararı aynı zamanda İsrail'in Batılı destekçilerinin de kınanması anlamına geliyor. Biden yönetimi davayı "dayanaksız" olarak tanımlamıştı. İngiliz hükümeti ise bunun "saçmalık" olduğunu ifade etmişti. UAD yargıçları 15'e karşı 2 oyla aksi yönde karar verdiler.