Yazarlar

Hakikatin iktidarın gücüne ve zoruna ihtiyacı yoktur. Buna karşılık, özgürce ifade edileceği bir hürriyet zemini, temsili için de, tebliği için de onun olmazsa olmazıdır. O halde dindarın ‘din namına’ da devletten beklediği şey, ancak hürriyetin, adaletin ve hukuk önünde eşitliğin teminat altına alınması olabilir. Bundan fazlası, yani din için devletin sopa kullanması dine ancak zarar getirir. Hele ki dinin sopa olarak kullanılması, dine külliyen zarardır.

Yaşar Kemal hakkında Der Spiegel dergisine yazdığı bir yazıdan dava açılmıştı. O da itirazlarını sürdürüyordu: “Dünya artık küçük bir köy oldu… Ben yazmışım, yazmamışım ne olacak? Ecevit gibi bir adam benim Türkiye’yi jurnal ettiğimi söylüyor. Ben muhtariyet de demiyorum. Dilini ver adama, adam kardeşinin dilini keser mi?"

Öcalan, dayandığı ve üzerinde yükseldiği düşünsel ve toplumsal zeminin yok olduğundan hareketle PKK’nin defterini kapattı. PKK belli bir çağın şartlarının bir sonucu olarak hayat bulmuştu ve yine bir başka çağın değişen şartlarının bir sonucu olarak da nihayete ermesi lazımdı. Gerçekte bu, geç kalmış bir sondu. Nitekim PKK de çok geçmeden Öcalan’ın çağrısına uyacağını duyurdu ve ateşkes ilan etti.

Acaba Trump, Avrupa’ya bir iyilik mı yaptı? Zaman bir tür Avrupa NATO’sunu ortaya koyma zamanıdır.Türkiye kendini Avrupa’nın parçası olarak görmeli ve öyle hareket etmelidir. Avrupa da güçlü savunma gücü ve önemli coğrafi konumu dolayısıyla Türkiye’yi ihmal etmemelidir. Avrupa ve onun parçası Türkiye şimdi de uyanmazsa çok geç olur.

İnsanın özgürlüğü üstünde bir yükün olmamasında, kalmamasında yatar. Kendi olmak veya olmanın bizzat kendisi biraz da altında kaldığın bir verili dünyanın üstüne onu hazmetmiş, hatmetmiş, hakkını vermiş, bedelini ödemiş olarak çıkmak demektir. Buna muhtelif tarihsel isimler takılmıştır: Aydınlanma, hikmet, ideal yurttaşlık, Nirvanaya ulaşmak, insan-ı kamil olmak, hakiki imanı elde etmek…