Vahap Coşkun
Sorunun iki yüzü (*)
MetroPoll’ün son araştırmasına göre bireyler, siyasi angajmanlardan, eğitimden ve yaştan bağımsız olarak kadınlara ilişkin toplumsal hassasiyetin eksik olduğu hususunda hemfikir. Yani araştırma bir yandan toplumun sorunun farkında olduğunu gösteriyor, diğer yandan da sorunun hem topluma hem de devlete bakan iki yüzünün varlığını ve dolayısıyla da derinliğini ortaya koyuyor.
Sebepten azade
İlkokulda beş yıl boyunca sınıftaki tek Trabzonsporlu bendim. Adettir, öğretmenler ve müfettişler bir sınıfa girdiklerinde öğrencilerle tanışma ve muhabbet açma kabilinden ilk sordukları sorulardan biri “Hangi takımı tutuyorsun?” olur. Ben “Trabzonspor” deyince önce “Ne alaka?” der gibi yüzüme bakarlardı. Arkasından “Nerelisin?” sorusu gelirdi, “Diyarbakır” cevabı şaşkınlıklarını daha da artırırdı. Çünkü Diyarbakırlı bir çocuğun Trabzonspor’u tutabileceğine ihtimal vermiyorlardı.
Çok ‘sağcı’ ama az ‘Kürtçü’ (*)
Yakın bir zamana kadar CHP, Kürt meselesinde müspet bir pozisyon almaktan imtina ediyordu. Dün tablo çok daha kötü iken CHP’yi yapıcı bir tutuma zorlamayanlar, bugün Kürt meselesinde esnek bir tutum almaya çalıştığı bir zamanda CHP’yi köşeye sıkıştırıyorlar. Garip bir durum bu; Kürt seçmenin bunu fark etmemesi düşünülemez.
Kelaynak
Evet, gazetelerin sayısı azalabilir. Ama yine de okunacak bir gazete bulunur. Evet, bayi bulmak zorlaşabilir. Ama yine de kıyıda köşede gazete tiryakilerine güzellik yapmayı vazife bellemiş bir cengâver olur. Onlar var oldukça ben de çocukluğumda edindiğim ve özene bezene büyüttüğüm bu keyfimi bırakmam.
Geç kalmış bir fırtına*
Bir başkanın -yani doğrudan hükmeden birinin- kabul edilemez nitelikteki sözlerini alttan alırken henüz adaylık dahi sıfatını kazanmamış birinin sözlerine karşı heyheylenmenin, ne bir yararı var, doğrusunu isterseniz ne de bir anlamı.
Orwell abiye demli bir çay!
Yalnızlığımızdır, çay. Yalnızlığımızı paylaşanımızdır. Etrafta kimsecikler yokken, herkes el ayak çekmişken meydandan, yanımızda duranımızdır. Efkârımıza ortak olanımızdır. En dertli anımızda bile gönlümüzü hoş tutanımızdır. Bizi asla tek başımıza bırakmayacak olanımızdır.
Herkes kendi evinde (*)
Oyunu Cumhur İttifakı kurdu ama kazanan Akşener oldu: Cumhur İttifakı’na davet edilen Akşener “milli ve yerli” ilan edildiği için daha önce ileri sürülen bütün suçlamalar anlamını kaybetti. Ayrıca kafası karışık seçmen için İYİ Parti makbul bir adrese dönüştü.
Sosyolojiye ayak uyduramamak (*)
Uzun süren AK Parti iktidarında okullaşmada, orta sınıflaşmada ve şehirleşmede önemli adımlar atıldı. Sonuçta 2002’den farklı bir AK Parti sosyolojisi ortaya çıktı. İstanbul Sözleşmesi etrafında koparılan fırtına ve buna verilen tepkiler, AK Parti’nin değişen sosyolojisine ayak uydurmadığının bir karinesi.
CHP’de ‘İnce’ sızı! (*)
Kendine güvenenleri hayal kırıklığına uğratan, tarihi bir şansı bozuk para gibi harcayan ve akabinde de toplumun genelindeki menfi algısını tamir edecek bir performans sergileyemeyen İnce’nin, muhalefeti omuzlayabileceğini ve kitleleri peşine takabileceğini düşünmek, ham bir hayal.
İlham kaynağı bir “deli”
Başarı eğer salt şampiyonluklarla belirlenecekse Marcelo Bielsa, aşağıda bahsi geçenlerle kıyaslandığında çok “başarısız” bir hocadır. Zira 1991’de başlayan uzun hocalık tarihinde, 2020’ye gelinceye kadar, sadece bir kez (2004’te Arjantin’i Olimpiyat Şampiyonu yaparak) şampiyonluk kürsüsüne çıkabildi. Fakat zaferlerden hep uzak kalsa da o futbola çok derinden tesir etti. O yüzden, Sabella’nın da işaret etiği gibi, Bielsa’nın değeri sonuç eksenli bir bakışla anlaşılamaz.
Roller değişirken (*)
AK Parti ile CHP arasında roller değişiyor. AK Parti giderek devletleşip toplumdan uzaklaşırken CHP merkeze oturmak için daha fazla mesai sarf ediyor. Bunun iktidar-muhalefet dengesinde bir sarsıntı yaratması kaçınılmaz.
15 Temmuz: Heba edilen fırsat (*)
15 Temmuz şerrinden bir hayır çıkarmak mümkündü. Lakin iktidar, muhalefeti bastırarak ve “istediği kararları veren tek kişilik bir hükümet” modeli kurarak, bu çok kıymetli tarihi fırsatı heba etti. Yazık oldu!
Muhalefetin tuşları ve iktidarın sıkıntısı (*)
İktidarın Ayasofya’yı camiye dönüştürmesine karşı başta CHP olmak üzere muhalefetin aldığı tavır laik-seküler bazı aydınlar tarafından sert bir biçimde eleştiriliyor. Muhalefetin güçlü bir itiraz...
Dokunduğunu altına çeviren bir büyücü
Futbolculuğu muhteşemdi, gelmiş geçmiş en iyi futbolculardan biriydi. Hocalığı da muhteşem oldu. “Yıldız futbolcudan iyi teknik direktör çıkmaz” klişesini paramparça etti ve daha dört yılı doldurmadan adını en iyilerin arasına yazdırmayı başardı.
Davutoğlu ve Kürt meselesi
“Suriye Kürtleri ile çok daha yakın ve çok daha rahat irtibat kurabilecek iken, bugün Suriye’de bize karşı Kürtlerin hamiliğinin bazı yerlerde Rusya, bazı yerlerde ise ABD tarafından üstlenilmiş olması en büyük ayıbımızdır. Bu ayıp bize yeter!”
Metal yorgunluğunun ötesi (*)
MetroPoll Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi’nin “Türkiye’nin Nabzı: Haziran 2020” başlıklı raporuna göre muhalefet kanadında seçmenlerin partilerine olan bağlılıkları yükselirken, iktidar ortaklarının seçmenlerinin partilerine olan bağlılıkları giderek azalıyor.
Davutoğlu ve Çözüm Süreci
Davutoğlu, Çözüm Süreci’ni tamamına erdirme iradesinin göstergesi olarak çok sayıda örnek sıraladı. Bunlardan biri de kayyum tekliflerine ilişkin tutumuydu. Başbakanlığı esnasında birçok kez belediyelere kayyum atanma önerisinin önüne geldiğini ama siyasi rakipleriyle demokratik mücadele dışında bir yolla mücadele etmeyi zül addettiğinden, bunu elinin tersiyle ittiğini söyledi.
Davutoğlu siyasetinin beş ayırım noktası
AK Parti, kapsayıcılıktan uzaklaştıkça, dışlayıcılığının tonu yükseldikçe, daralan bir mahalleye yöneldikçe, tevil götürmez işlere daha fazla imza attıkça, aralarında muhafazakâr kesimin önemli isimlerinin de bulunduğu mensuplarının bir kısmını “otoriter bir klan İslamcılığını” savunmaya mecbur ediyor.
Kırmızılar kazanınca biz de kazanmış sayıldık! (*)
Öyle ki bir gazeteci ona “Hemen ikinci sorumu sormak istiyorum. Çünkü bir daha bu şansı yakalayamam. Size sarılabilir miyim?” diyecek yakınlığı bulabiliyor. Klopp da önce “Bu, duyduğum en iyi ikinci soru” gibi harika bir giriş yapıp arkasından masadan kalkarak o gazeteciye sarılabiliyor.
“O sene” nihayet “bu sene” oldu!
Mükemmel bir takım Liverpool; her bir hattı, her bir oyuncusu ayrı bir takdiri hak ediyor. Kalecisi güven veriyor. Savunması sağlam duruyor, kurucu ve yaratıcı işlere imza atıyor. Orta sahası dinamo gibi işliyor. Forveti göz kamaştırıyor.
Üç parçalı muhalefet (*)
Peki, muhalefet bu zorlukları aşabilir mi? Bir mutabakata varabilir mi? Muhalefetin üç parçası, iktidarın karşısına bir bütün olarak çıkabilir mi? Zannımca cevabın ne yönde teşekkül edeceğini belirleyecek üç kavram var: İhtiyaç, sorumluluk ve cesaret.
Ne herkes kör, ne de âlem sersem!
Nitekim Fatih Altaylı bunu yaptı; kamu yararı varsa gazetecilerin herkesle konuşabileceğini düşündüğünü ve bu bağlamda Habertürk’ün HDP’lileri konuşturmamaya dönük kararını doğru bulmadığını belirtti.
Ahlâkî zafiyete karşı topyekûn mücadele (*)
Siyasi kutuplaşmanın artmasına bağlı olarak, kendisini siyasi bir mücadelenin tarafı olarak görenlerde kendini ahlâkî kurallarla bağlı sayanların oranı azalıyor. Keskin bir ahlâkî zafiyete işaret ediyor bu hal ve maalesef siyasi yelpazenin tümünde var. Fakat madem genel bir sorun var, buna karşı mücadele de genel olmalı. Bu tür davranışlar amasız-fakatsız kınanmalı, lânetlenmeli ve küfür sahipleri hiçbir biçimde kendilerine müsamaha gösterilmeyeceğini anlamalı.
Sokağa düşmüş muhalefet (*)
HDP herkesin hesaba katmak zorunda olduğu bir sosyolojinin üzerine oturan ve onu temsil eden bir parti. Mamafih, yalnız bir parti. Kimse onunla yan yana görünmek istemiyor. Kamusal alanda herkes HDP ile arasına bir mesafe koyuyor. Bir ilişki kurulsa bile, bu ilişki örtük bir şekilde yürütülüyor.
Şükür kavuşturana!
Eskiden bir futbolcu bir maçı 5-6 km ile tamamlıyordu. Oysa şimdi 11-12 kilometreden aşağı koşan futbolcuları neredeyse dövüyorlar. Keza, maç trafiği de eskisiyle kıyaslanmayacak derecede arttı. Oyuncu değişikliğini üç ile sınırlamak, birçok kulvarda mücadele eden takımları takımları zorluyor. Bunlar 5 değişiklik hakkının kalıcılaşabileceğine işaret ediyor.
O vekiller AK Partili ve MHP’li olsaydı? (*)
Eğer kesin kararların Mecliste okunması Anayasa ve İçtüzük’ten kaynaklanan bir mecburiyet ise, neden bahse konu kararlar hemen işleme konulmadı da Berberoğlu örneğinde neredeyse iki yıl, Güven ve Farisoğulları örneğinde neredeyse bir yıl bekletildi? Meclisi birden harekete geçiren sebep nedir?
Bile bile lâdes (*)
Yersiz bir korkudan ötürü CHP hukuki bir garabete siyasi olarak arka çıkınca, HDP hariç muhalefetin tamamı, dokunulmazlıkların kaldırılması noktasında iktidarla buluştu. Dokunulmazlıklar kaldırıldığında ise, doğal olarak, mahkemenin önüne iktidarın değil muhalefetin vekilleri çıktı.
Muhalefet ve siyasî aklın gereği
Bir, kamuoyunda bu tür tartışmaların, taraf olan partilere zararının dokunacağına dair bir kanaat var. İki, partilerin tabanları böyle polemiklere girilmesine taraftar değil. Ve üç, araştırmaya katılanların yaklaşık yarısının bu tartışmaya ilişkin sorular hakkında bir fikir dile getirmemesi dikkat çekiyor.
Sıradanlaşan işkence (*)
Düşünün; polis, yakaladığı birine işkence yapıyor, işkenceyi kayda alıyor ve kaydı da kendisini bağlı hissettiği bir siyasi partinin milletvekilinin danışmanına gönderiyor. Milletvekili danışmanı da bu kaydı hiç çekinmeden yayınlıyor, hattâ övüyor. Başlarının hukuken bir belaya girmeyeceğinden eminler. Yaptıklarını gizleme gereği duymuyor ve işkenceyi bütün toplumun gözüne sokmaktan imtina etmiyorlar.
Tüpten çıkan macun (*)
Gelecek Partisi ve DEVA Partisi’nin kurulmasının iktidar cenahında bir endişe ve korku yarattığı şüphe götürmez. Bahçeli’nin her iki partiye cepheden saldırması boşuna değil. Davutoğlu ve Babacan’ın sahaya inmesi, AK Parti’nin muhafazakâr-dindar kimliği temsil etme tekelini kırdı. Her iki aktör eleştirilerin dozunu artırdıkça, bu kesimde iktidarın uygulamalarına ilişkin şüpheleri çoğaltıyor ve itirazları büyütüyorlar.