Manşet

DEM İmralı heyeti üyesi Pervin Buldan’ın 2013’teki çözüm sürecinde yaptığı konuşma, PKK’nın silah bırakma sürecine karşı isimler tarafından tarihi belirtilmeden dolaşıma sokuldu. Banu Avar: “Pervin Buldan ‘Kürtler Suriye'de 'statü' elde etti. Şimdi sıra Türkiye'de’ diyor!” Zafer Partisi Genel Başkan Yardımcısı Şükrü Sina Gürel: “Bizim anlatmaya çalıştığımızı Pervin Buldan anlatmış; işin sonunun nereye varacağını açıkça söylemiş!” İYİ Partili Lütfü Türkkan: “Terörsüz Türkiye’yi en açık bir şekilde Sayın Pervin Buldan anlatmış.” CHP’li Tanju Özcan: “Çözüm süreci adı altındaki ihanet projesinin tüm detayları ortaya çıktı.”

Hamas: “İsrail-Amerikan çifte vatandaşı Idan Alexander’i serbest bırakacağız. Savaşı sona erdirecek nihai bir anlaşmaya, karşılıklı mutabakatla esir değişimine hazırız. Gazze Şeridi’nin bağımsız, profesyonel bir komite tarafından yönetilmesine hazırız.”

Bazı sevme biçimleri esas anlamını tanınmayana, uzaktakine, ‘biz’den olmayana yöneldiğinde bulan vicdan duygusunu dışlar ya da onun ancak küçük dozlarının bünyeye sirayet etmesine izin verir. Bunlar, tek bir özneye odaklanmış yoğun (aşırı?) sevgi biçimleridir. Sosyal medyada gerek Sırrı Süreyya Önder’in ölümünden gerekse Kürt barışının gerçek bir imkân olarak belirmesinden sonra ortaya çıkan tablo, ultra milliyetçiliğin içine vicdanın sızamadığı bir sevme biçimi olduğunu bir kez daha gösterdi.

Yoldaki İşaretler”in bu haftaki konuğu İhsan Eliaçık: “Sırrı Süreyya, klasik seküler solculuğu aşmış birisi. İslami kültürün sağında, solunda değil, bizzat içindeydi. O kültürle konuşuyordu zaten, o kültürü benimsemişti.”

Brüksel seyahatlerinden birinde ABD Başkan yardımcısı JD Vance’in bundan dokuz yıl önce daha 31 yaşındayken yazdığı “Hillbilly Elegy” adlı kitabını satın aldım. Kitabı okuyunca işçi sınıfının elitlerin geliştirdiği küreselleşme ve neo-liberal ekonomik yapıya tepkisini anlamak mümkün oluyor ABD’deki Demokrat Parti, Avrupa sosyal demokrat partileri yeni bir söylem geliştiremedikleri veya değişimin korkulacak bir şey olmadığı konusunda seçmenlerini ikna edemedikleri sürece, demokrasilerin sağa kayması kaçınılmaz gibi geliyor.