GÜNÜN YAZILARI

31 Mart’ta İmamoğlu 12, Yavaş 30 puanlık bir farkla seçimleri kazandı. Bu büyük oy oranları seçimin tek sürprizi değildi. CHP, yıllar sonra Gaziosmanpaşa, Üsküdar, Eyüpsultan, Bayrampaşa gibi belediyeleri aldı. Sahil şeridi duvarı yıkıldı, Bursa, Balıkesir, Kütahya, Manisa, Uşak, Denizli CHP’ye geçti. Adıyaman ve Afyon’un kırmızıya boyanması herkesi şaşırttı. CHP’li Muhittin Böcek, Antalya “lanetini” kırdı ve kent tarihinde art arda seçilen ilk Büyükşehir belediye başkanı oldu. AK Parti, tarihinde ilk kez Adana’da hiçbir belediyeyi kazanamadı. Yeniden Refah, Kayseri, Konya, Maraş ve Rize’de ikinci parti oldu, ilçe belediyeleri kazandı. Vahap Seçer Mersin’de rekor kırdı, Ahmet Akın Balıkesir, Mustafa Bozbey Bursa, Zeydan Karalar Adana’da fark attı. Tekirdağ’da DEM Parti, İYİ Parti’yi geçti. MHP, Kırklareli’ni kazandı. Çanakkale’de İYİP-CHP düellosu sert geçti. 31 Mart akşamı sadece CHP 1. parti, Yeniden Refah 3. parti olmakla kalmadı, aynı zamanda ülkede yeni bir muhalefet partisi daha kuruldu: “Sandığa Gitmeyenler Partisi”

Bundan sadece bir yıl önce 14 Mayıs seçimlerinde Erdoğan’a yüzde 66, AK Parti’ye yüzde 51 oy vermiş Adıyaman, 31 Mart seçimlerinin en büyük sürprizi oldu. Peki nasıl oldu da Alevi Kürt bir CHP’li yüzde 48 oy alarak Adıyaman’ın belediye başkanı seçildi?

“Konuş, sen nerelisin?” diye çıkışan bir yaşlı Kürdün önünden başı önünde ve sessizlikle geçen asker ve polislerin görüntüsü, bu seçimin hafızlara kazınan görüntüsü oldu. Taşıma suyla değirmen dönmeyeceği gibi taşıma seçmenle de siyaset yapılmaz. 2024’te Kars’ın dışında kayyım atanan belediyelerin tamamına yakınında yönetime yeniden DEM Parti geldi. Kayyımlığın AK Parti’nin dibini oyduğu ortada. Buna rağmen kayyımlığa tekrar başvurursa, AK Parti bölgedeki silinişini hızlandırır.

Ateist olduğun zaman bile bir geleneğin mensubu olduğunu unutmayacak bir olgunluk içinde dinle hesaplaşman gerekiyor. Dinle hesaplaşmayı din ile didişme olarak anlayanları köksüzlük bekliyor. Hatta gidecekleri başka yer olmadığı için dönüp dönüp terketmek istedikleri gelenekle kavga ediyorlar. Bir meziyet sandıkları “hiç bir yere ait olmamak” bir meziyet değil, bir tükeniştir. Hiçbir yere ait olmayanlar insanlığın musilajıdır. Yerli ateizmin en büyük zaafı köksüzlüktür. Kendi dini veya kültürüyle savaşan sonuçta kendi kendisiyle savaşıyordur ve her halükarda kaybeder. Din karşıtlığını din edinmek de bir hastalıktır.

Çocukluğumuzdan yâdigâr bir oyunu hatırlıyorum: Adam Asmaca. Bilemediği her harfte rakibinin çizdiği darağacını, nihayetinde infazı kaybedenin cezası-kazananın zaferi yapan “çoluk çocuk” oyunu. Baktım, bugün dijital ortamda da oynuyorsun. Ağaçta sallandırılan “adalet”e de çocukluktan aşinayız. Kovboy filmleri bir yana, tarihimizde de yeri ayrı… Adıyla çizgi filmleri hatırlatan Vaka-i Vakvakiye gibi örnek olaylarımız bile var.