Yazarlar

PKK’nin silah bırakması sanki en zor ve en kilit meseleymiş gibi konuşulup yazılıyor. Halbuki tam tersi bir durum söz konusu… PKK’nin silah bırakması, düşünülen veya hayata geçirilmesi istenen bir süreç için işin en kolay tarafı.. Ama en zor taraf olarak lanse ediliyor ve bunun asla olmayacağına yönelik tartışmalar sürdürülüyor. Halbuki öyle değil.

Sinema dilin zorlandığı, yetersiz -hatta gereksiz- kaldığı anlarda “İşte böyle bir şey”i de kazandırdı anlatımımıza. Edip Cansever gibi “işte”siz kalırdık olmasaydı: “Ah sinema biletsiz çocuk yaşına, /(…) Sinema biletsiz bir akşamüstü vaktiydim. Ufukta /İşte diye bir şey yok / Yoktu işte diye bir şey ufukta”. Bu yazıma konu olan Açıkhava sinemalarına gelince… Halk iktidarını bir tek orada gördüm (görür gibi oldum) desem kuyruklu yalan sayılmaz.

Kanaatimce, Bilici “felsefe tarihinin tutsağı” olmak ile felsefeyle tarihinden bağımsız olarak ilgilenmek arasında yanlış bir ikilik kuruyor. Gerçekte, filozoflar tarihsel fikirlerle, onlar tarafından kısıtlanmadan eleştirel bir şekilde meşgul olabilirler ve genelde öyle yaparlar. Felsefe tarihi, özgün düşünceyi bilgilendiren ve geliştiren zengin bir bağlam sağlayarak yeni fikirlerin ortaya çıktığı bir temel görevi görür.

Bölge yönetimlerinin akılsız, haksız ve zalimane tutumları dolayısıyla mağduriyete maruz kalan Kürtler, Amerika ve İsrail için kullanışlı istismar araçları olarak görülüyor. 2015’ten bu yana takip edilen ısrarcı “milli ve yerli” resmi politika karşısında biri pozitif diğeri negatif iki çekim gücü karşısında doğru tutum belirlemeye çalışan ortalama Kürtler –ki artık bunların içinde dindar muhafazakâr ve hatta eski İslamcılar da var- sürüp giden olaylar karşısında kararsız kalıyor, bu da onlarda belli belirsiz bir meşruiyet krizine, vicdani bir rahatsızlığa, fikri ve manevi bir mutsuzluğa yol açıyor.

Elisa Mouliaá, Íñigo Errejon tarafından 2021 yılının Eylül ayında taciz edildiğini iddia ediyor: Elisa, bir süredir sosyal medyadan mesajlaşmakta olduğu Íñigo’yu, bir partiye davet etmiş. Partinin yapıldığı evin yer aldığı apartmanda, Íñigo, Elisa’yı hemen asansörde zorla öpmeye başlamış ve sonra onu kolundan şiddetle çekerek partinin verildiği evin bir odasına götürmüş, kapıyı kapatıp sürgülemiş. Ardından arabayla Íñigo’nun evine gitmişler. Íñigo tacizi onun evine geçmelerinden sonra da sürdürmüş.